درباره
زمونه سازتُ کوک کن تا دلم باهاش برقصه
که تموم آرزوهام ، توی چنگال تو حبسه
غــم که نوشتن ندارد
نفوذ می کند در استخوان هایت
جاسوس می شود در قلبت
آرام آرام از چشم هایت می ریزد بیرون
نگاه ساکت باران به روی صورتم دردانه میلغزد
ولی باران نمیداند که من دریایی از دردم
به ظاهر گرچه میخندم
ولی اندر سکوتی تلخ میگریم
زتمام بودنیها تو همین ازآن من باش
که غیرباتو بودن دلم آرزو ندارد.
من کلبه ی خوشبختی تو را روزی با گلهای شوقم فرش خواهم کرد
و قشنگترین لحظه هایم را به پای ساده ترین دقایقت خواهم ریخت
تا بدانی عاشق ترین پروانه ات خواهم ماند . .
یه لحظه هایی تو زندگی هست
که سرجمع دو دقیقه هم نبوده اما یه عمره یادش داره ما رو داغون میکنه …
خوش به حالت حوا خودت بودی و آدمت وگرنه آدم تو هم هوایی میشد !
برای بعضی درد ها نه میتوان گریه کرد نه میتوان فریاد زد
برای بعضی دردها فقط میتوان نگاه کرد و بی صدا شکست
از کسی که دلش گرفته نپرسید چرا ؟
آدما وقتی نمیتونن دلیل ناراحتی شون رو بگن دلشون بیشتر می گیره …
دلتنگم نه برای کسی از بی کسی …
خسته ام نه از تکاپو از در به دری …
نه دوستی ، نه یادی ، نه خاطره ی شیرینی !
تنهایم تنهاتر از آن سنگ کنار جاده اما مشتاقم ،
مشتاق دیدار آنکس که صادقانه یادم کند …
.
.
جلد گرفته ام عشقم را با خیال و خاطره تا مبادا که تا بخورد
حتی گوشه ای از احساسم زیر دست این همه تنهایی !
زندگـی زیباست زشتی آن تفسیـر ماست
در مسیرش هرچه نا زیباست
تدبیـر ماست زندگـی آب روانی است روان می گـذرد
آنچـه تقدیــر من و
توست همان می گـذرد
